کشف آب در سیارات کهکشان راه شیری
تاریخ انتشار: ۹ خرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۸۶۶۱۴۲
هدف نهایی اکتشافات فضایی یافتن سیارههایی قابل سکونت و مشابه زمین است که شرایطی ایده آل برای حفظ حیات دارند. محققان در طول چند دهه تحقیق، انبوهی از شواهد درباره سیارات با قابلیت حیات جمع آوری کرده اند؛ اما هیچ کدام دقیقا مشابه زمین نبوده اند.
با وجود موارد عجیب و غریب، امیدها برای یافتن یک سیاره خارج از منظومه شمسی قابل سکونت همچنان ادامه دارد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
در همین راستا در یک تحقیق جدید سعی شده احتمالات کشف سیارات خارج از منظومه شمسی قابل سکونت در کهکشان راه شیری را محدودتر کند.
طبق محاسبات سارا بالارد، پروفسور دانشگاه فلوریدا و شیلا سیگر، دانشجوی مقطع دکتری، حدود یک سوم سیارات کهکشان احتمالا در منطقه Goldilock قرار دارند که یک مدار ایده آل است و اجازه میدهد چنین سیاراتی آب مایع داشته باشند و احتمالا شکلی از حیات را در خود نگه دارند.
در همین راستا محققان عجیب و غریب بودن ۱۵۰ سیاره که دور ستارگان کوتوله M مدار میزنند را بررسی کردند. این ستارگانی به اندازه مشتری هستند. عجیب و غریب بودن شکل مدار سیاره و ستاره میزبان، این موضوع که سیاره مداری بیضی شکل دارد یا خیر را نشان میدهد.
پس از بررسی دادهها محققان متوجه شدند در سیاراتی که دور یک ستاره به شکل دایره وار مدار میزنند، احتمال بیشتری برای کشف آب مایع وجود دارد. منظومههایی که فقط یک سیاره دارند احتمالا دچار وضعیتی هستند که سطح آنها پاکسازی شده است.
در نتیجه فقط مقدار اندکی (حدود یک سوم) سیارات نمونه در این تحقیق احتمالا در منطقه Goldilocks قرار دارند. با این وجود ممکن است یک سوم شامل صدها میلیون سیاره شود که احتمالا کاندیدای مناسبی برای جستجوی هرگونه شکل از حیات در ورای زمین باشند.
نتایج این تحقیق در ژورنال Proceedings of the National Academy of Sciences منتشر شده است.
منبع: اینترستینگ انجینرینگ
باشگاه خبرنگاران جوان علمی پزشکی فناوریمنبع: باشگاه خبرنگاران
کلیدواژه: آب کهکشان راه شیری
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۸۶۶۱۴۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
سیاره مشتری به شکلگیری قمر زمین کمک کرده است
به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا به نقل از اسپیس، به نظر میرسد که رویداد موسوم به بیثباتی بزرگ که هرج و مرج را در بین سیارات ایجاد و غولهای گازی را در مدارهایی که امروز میشناسیم مستقر کرد، بین ۶۰ تا ۱۰۰ میلیون سال پس از تولد خورشید رخ داده است.
دانشمندان بر این باورند که سیاراتی نظیر مشتری با بیثبات کردن مدار یک پیش سیاره به شکل گیری قمر زمین منجر شده باشند.
به لطف مطالعات ترکیبات و مکان انواع مختلف سیارکها و دنبالهدارها، دانشمندان دریافتهاند که این حادثه در اوایل تاریخ منظومه شمسی رخ داده است. با این حال، هنوز پازلهایی درباده اینکه چگونه همه چیز دقیقاً از بین رفته یا شکل گرفته، حل نشده است.
به عنوان مثال، دانشمندان دریافتهاند که اجرام منظومه شمسی که امروزه میبینیم، از جمله زمین، به دور خورشید از قرصی از گاز و غبار تشکیل شدهاند. با این حال، برخی از آن اجرام، یعنی سیارکها و دنبالهدارها، به نظر میرسد که از موادی تشکیل شدهاند که در قرص وجود نداشتهاند. حداقل، این مواد نباید در مکانهایی که آن اجرام در حال حاضر در آن قرار دارند، وجود داشته باشد و منطقیتر است که این اجرام قبل از پراکنده شدن در نقاط دورتر به خورشید نزدیکتر شده باشند.
به عبارت دیگر، همه این بررسیها صورت گرفته تا نشان دهد که مشارکت مشتری در شکلگیری قمر زمین اهمیت زیادی داشته است.
یکی از فرضیات این است که در دوران اولیه تشکیل منظومه شمسی، برهمکنشهای گرانشی بین مشتری و سیارههای دیگر انجام میشد که در نهایت منجر به تشکیل موجهایی در ابرمولکولهای حاوی میلیونها سیاره کوچک شد که به آرامی گرد و خاک بیشتری تشکیل دادند و در نهایت به شکلگیری سیارهها و قمرها منجر شد.
در این فرضیه، نقش سیاره مشتری بسیار مهم بوده چراکه با جذب و کشش گرانشی خود، این سیاره بزرگ منجر به کاهش سرعت چرخش ابرمولکولهای حاوی ذرات کوچک شده و این کاهش سرعت، منجر به اتصال و ادغام این ذرات بزرگتر و تشکیل شهابسنگها، سیارهها و حتی قمر زمین شده است.
مطالعات همچنین نشان میدهد که مشتری در کمک به تشکیل قمر زمین نقش مهمی ایفا کرده است و هرچه فرایند تشکیل ماه پیش میرفته، نقش سیاره مشتری افزایش نیز تفزایش یافته است.
انتهای پیام/